De passagier die schade oploopt in het openbaar vervoer (OV) kan een lager bedrag aan schadevergoeding verwachten dan de persoon die door een vervoermiddel wordt aangereden. Hoe kan dat? Dit heeft te maken met de schadevergoedingslimieten die gelden binnen het vervoerrecht.

Hoe zijn deze schadevergoedingslimieten geregeld en kunnen deze doorbroken worden? Lees meer…

Op 23 juni 2016 kwamen in het zuidoosten van Brabant, in de omgeving van Asten en Someren, hagelstenen “ter grootte van tennisballen” uit de lucht. De schade die dit veroorzaakte aan onder meer daken, kassen en gewassen, wordt becijferd in de orde van grootte van een half miljard euro. Vrijwel meteen riep ZLTO, een belangenorganisatie voor onder meer tuinders, op om de Wet tegemoetkoming schade bij rampen (‘Wts’) van toepassing te verklaren, zodat de veelal (gedeeltelijk) onverzekerde boeren op basis daarvan hun schade vergoed zouden kunnen krijgen. Staatssecretaris Van Dam van Economische Zaken wees dit echter van de hand, omdat de schade van de boeren verzekerbaar zou zijn. In het verleden is de Wts ook niet van toepassing verklaard op de cafébrand in Volendam en de vuurwerkramp in Enschede, omdat de schade verzekerbaar was.

Dit roept de vraag op: waarom is het bij het van toepassing verklaren van de Wts op een ramp eigenlijk relevant of de schade verzekerbaar was? Lees meer…

Aan (bijna) alles komt een einde, zo ook aan de termijn waarbinnen het mogelijk is om schadevergoeding te vorderen. Dat geeft rechtszekerheid; de (mogelijk) aansprakelijke hoeft dan niet in lengte der jaren bewijsstukken te bewaren. Het eerste lid van artikel 3:310 BW kent twee verjaringstermijnen: een korte verjaringstermijn van vijf jaar en een lange verjaringstermijn van twintig jaar. In deze blog ga ik in op de eisen voor de aanvang van de korte (vijfjaars)termijn. Wanneer begint de korte verjaringstermijn nu precies te lopen? Lees meer…